Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος εμφανιζόταν στο θέατρο. Ενσάρκωνε τον «Βρουμ», που στα γερμανικά σημαίνει «σκουλήκι». Καθημερινά δεχόταν στο καμαρίνι του πολύ κόσμο, που ήθελε να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του. Όταν ένα βράδυ χτύπησε την πόρτα του ένας Γερμανός διοικητής, ο «Νιόνιος» αρνήθηκε να τον δεχτεί.
Ο Παπαγιαννόπουλος στην πρώτη γραμμή
Ο ηθοποιός είχε έναν λόγο παραπάνω να μη θέλει οποιαδήποτε επαφή με τους κατακτητές, αφού είχε βιώσει προσωπικά τη βαναυσότητα του πολέμου. Στην αρχή της κήρυξής του, το 1940, κλήθηκε να υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή και πήρε μέρος σε μεγάλες μάχες. Οι συνθήκες διαβίωσης πάνω στα βουνά ήταν πολύ σκληρές για εκείνον και τους υπόλοιπους φαντάρους. Πολύ αργότερα, όταν ο πόλεμος ήταν μια μακρινή ανάμνηση από το παρελθόν, ό ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του: «Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμησις στο ύψωμα του Αγ. Αθανασίου στη Χειμάρα; Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες. Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά. Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες». Ο Παπαγιαννόπουλος βγήκε ζωντανός από την πρώτη γραμμή του μετώπου και μετά τη συνθηκολόγηση επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό, με το μόνο διαθέσιμο μέσο. Τα πόδια του....
Θέατρο στην Κατοχή
Η Ελλάδα βρισκόταν πλέον υπό γερμανική κατοχή και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος είχε επιστρέψει στη μεγάλη του αγάπη, το σανίδι. Ο κόσμος που ασφυκτιούσε κάτω από τον γερμανικό ζυγό, είχε ανάγκη από διασκέδαση. Το θέατρο ήταν κατάμεστο κάθε βράδυ. Ένα βράδυ, ανάμεσα στο κοινό βρέθηκε και ο Γερμανός διοικητής της βορείου Ελλάδας, ο διαβόητος Μαξ Μέρτεν, που έστειλε στο Άουσβιτς 50.000 Έλληνοεβραίους της Θεσσαλονίκης. Φυσικά, πρώτα λεηλάτησε τις περιουσίες τους, που η συνολική τους αξία ξεπερνούσε τότε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα. Ο Μέρτεν παρακολούθησε την παράσταση και συγκλονίστηκε από την ερμηνεία του Παπαγιαννόπουλου. Όταν έπεσε η αυλαία, ο «δήμιος της Θεσσαλονίκης» θέλησε να συγχαρεί τον ηθοποιό, που του είχε τραβήξει την προσοχή. Οι προσπάθειες του απεσταλμένου του Μέρτεν, να έρθει σε επαφή με τον Παπαγιαννόπουλο, έπεσαν στο κενό....
Αρχικά ο ηθοποιός ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να ανοίξει την πόρτα του, γιατί άλλαζε ρούχα. Ο Γερμανός απεσταλμένος επέμεινε, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να μεταδώσει προφορικά το μήνυμα του Μέρτεν προς τον Παπαγιαννόπουλο. Το μήνυμα του ναζί έλεγε: «Τον ρόλο αυτό στη Γερμανία τον παίζει ο καλύτερος ηθοποιός που έχουμε, αλλά σε ορισμένες σκηνές ο δικός σας, δηλαδή ο Παπαγιαννόπυλος, ήταν καλύτερος. Και αυτό έγκειται στην πονηριά και στην καπατσοσύνη την οποία έχει ο Ελληνας». Τι κι αν ο Μέρτεν έδειξε ένα ψήγμα ανθρωπιάς, με το να θέλει να συγχαρεί έναν Έλληνα για το ταλέντο του; Τα εγκλήματα πολέμου, που είχε διαπράξει, ήταν τόσο αισχρά, που η περιφρόνηση, ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει ο Παπαγιαννόπουλος, για να δείξει την απέχθειά του. Και παρά τους κινδύνους, το έκανε.
from PRESS-GR.com ΕΙΔΗΣΕΙΣ http://ift.tt/1kTGjc2
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου