Liana Denezaki Σήμερα το μεσημέρι, στην Πλατεία Βικτωρίας, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο ακριβώς έξω από την είσοδο μιας πολυκατοικίας. Από μέσα βγήκε μια ηλικιωμένη κυρία με μπαστούνι. Ο οδηγός άνοιξε το πορτ παγκάζ και μία γυναίκα (προφανώς κόρη της) τη βοήθησε να βγάλει κάποιες σακούλες. Υπέθεσα πως η κυρία είναι κάτοικος της περιοχής και επέστρεφε από την κυριακάτικη βόλτα με τα παιδιά της. Η σκέψη μού φάνηκε πολλή γλυκιά. Όμως, η αλήθεια ήταν καλύτερη...
Οι τσάντες αυτές ήταν γεμάτες με σάντουιτς, το καθένα προσεκτικά τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο, κέικ με χαρτοπετσετούλες σε διάφανα σακουλάκια, σταφιδόψωμα, βραστά αυγά, μπουκαλάκια με νερό.
Η ηλικιωμένη κυρία τα παρέδωσε στους εθελοντές που μαγείρευαν εκείνη την ώρα για τους πρόσφυγες κι έφυγε αθόρυβα. Η κόρη της γύρισε απλά και μας είπε: «Είναι 92 χρονών. Εκείνη μας ζήτησε να έρθουμε». Αυτή την Ελλάδα δεν την αλλάζω με τίποτα...
Φωτογραφίες: Οδυσσέας Γαλανάκης
Οι τσάντες αυτές ήταν γεμάτες με σάντουιτς, το καθένα προσεκτικά τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο, κέικ με χαρτοπετσετούλες σε διάφανα σακουλάκια, σταφιδόψωμα, βραστά αυγά, μπουκαλάκια με νερό.
Η ηλικιωμένη κυρία τα παρέδωσε στους εθελοντές που μαγείρευαν εκείνη την ώρα για τους πρόσφυγες κι έφυγε αθόρυβα. Η κόρη της γύρισε απλά και μας είπε: «Είναι 92 χρονών. Εκείνη μας ζήτησε να έρθουμε». Αυτή την Ελλάδα δεν την αλλάζω με τίποτα...
Φωτογραφίες: Οδυσσέας Γαλανάκης
from PRESS-GR.com ΕΙΔΗΣΕΙΣ http://ift.tt/21tngZi
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου