«Κεντάνε» στον συναρπαστικό «Φάρο»

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ

Ένα «ακριβό» και ζηλευτό «δώρο»μας κάνει –και- φέτος το χειμώνα ο άξιος Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Κάθε χρόνο ανεβάζει όλο και πιο ψηλά τον πήχη «χαρίζοντάς» μας έξοχες παραστάσεις, αλλά αυτή τη φορά καταφέρνει την αρτιότερη σκηνοθετική του δουλειά, ενώ παράλληλα «κεντάει»υποκριτικά, έχοντας στο πλάι του άλλους τέσσερις εξαίρετους πρωταγωνιστές στις καλύτερες επιδόσεις τους. Ο «Φάρος» που...σπάει δικαίως ταμεία στο θέατρο «Αθηνών»φωτίζει την θεατρική Αθήνα και τις καρδιές μας, προσφέροντάς μας μια σπάνια μέθεξη που μας «πλουτίζει».

Έχοντας στα χέρια του το γεμάτο ανατροπές έργο του Κόνορ Μακφέρσον ο χαρισματικός Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης φτιάχνει μια παράσταση που το «απογειώνει», φωτίζοντας όλες τις πτυχές του-κωμικές και δραματικές με δεινότητα. Το συνταρακτικό θρίλερ - μαύρη κωμωδία ευτυχεί στα χέρια του! Η καλοκουρδισμένη και εξαιρετικής αισθητικής παράστασή του κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού για δύο περίπου ώρες και αποτελεί μια απ' τις αρτιότερες παραγωγές που φιλοξενεί αυτή τη στιγμή η θεατρική Αθήνα μας...

ΠΑΜΕ από το στόρι. Παραμονή Χριστουγέννων, στο υπόγειο ενός σπιτιού, σ' έναν παραθαλάσσιο οικισμό στα βόρεια του Δουβλίνου, ενώ έξω μαίνεται η καταιγίδα, τέσσερις φίλοι κι ένας μυστηριώδης ξένος θα περάσουν τη νύχτα γιορτάζοντας με τον τρόπο που ξέρουν: παίζοντας χαρτιά και πίνοντας. Ο Σάρκυ έχει επιστρέψει μετά από καιρό, για να προσέχει τον Ρίτσαρντ, τον μεγαλύτερο αδελφό του, που τυφλώθηκε πρόσφατα. Στη γιορτινή βραδιά είναι μαζί τους ο Ιβάν κι ο Νίκυ, φίλοι αδελφικοί, στο ποτό και τις αποτυχίες της ζωής. Κι ένας ακόμη απρόσκλητος επισκέπτης, ο κύριος Λόκχαρτ, που κανείς δεν τον γνωρίζει, ενώ εκείνος μοιάζει να γνωρίζει πολλά. Ενώ η νύχτα βαθαίνει κι η καταιγίδα θριαμβεύει, οι πέντε άντρες θα παίξουν μέχρι το τέλος, ποντάροντας όλο και περισσότερα: μια πιθανότητα να ξεφύγουν απ' το παρελθόν τους. Και μια τελευταία ευκαιρία να σώσουν την ψυχή τους. Εξαιρετικά ενδιαφέρον το έργο, δίνει...φιλί-ζωής και ελπίδας. Μπορεί οι ήρωές του να έχουν αποτύχει σε όλα - έρωτα, δουλειά, σχέσεις - τους δίνεται όμως μια δεύτερη ευκαιρία και αυτό...ρίχνει φως στο σκοτάδι - το δικό τους αλλά και το δικό μας!

ΤΟ πρώτο μεγάλο εύγε αξίζει στον εξαίρετο Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη που έκανε την γερή μετάφραση του έργου με την αρωγή της Αθανασίας Σμαραγδή και την έξοχη σκηνοθεσία της παράστασης με βοηθούς του τους Μανώλη Δούνια-Ελένη Σκουλά. Εύγε αξίζει και στην Αθανασία Σμαραγδή για το εντυπωσιακότατο- λειτουργικότατο σκηνικό της και στον Αλέκο Γιάνναρη για τους υπέροχους φωτισμούς του,όπως και στους Μαρία Κοντοδήμα-εμπνευσμένα τα κοστούμια της-Μίνω Μάτσα-εξαιρετικές οι μουσικές του.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΓΕ αξίζει φυσικά στους πέντε σημαντικούς πρωταγωνιστές του έργου που πετυχαίνουν σπουδαίες επιδόσεις αλλά και μια ζηλευτή «χημεία»που πολύ σπάνια συναντάμε σε παραστάσεις. Για δύο ολόκληρες ώρες ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ο Αιμίλιος Χειλάκης, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο Νίκος Ψαρράς και ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος «κεντάνε» υποκριτικά, καθηλώνοντας το κοινό. Μαγικό «πάντρεμα»γερές επιδόσεις.

ΔΥΣΚΟΛΑ να αποφασίσει κανείς ποιος είναι ο καλύτερος εξ' αυτών. Την μια στιγμή λες πως σε...κλέβει ο ένας, λίγα λεπτά μένεις να «μεθάς»από την ερμηνεία του άλλου κι αυτό συνεχίζεται μέχρι και το φινάλε. Ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα; Είναι όλοι τους έξοχοι!

ΣΤΟΝ Ρίτσαρντ του, τον μεγάλο αδελφό, που είναι τυφλός, μέθυσος, με παιδικό θυμό κι ανελέητο χιούμορ και καταπιέζει με την αδυναμία του τον αδελφό του, κάνει δεξιοτεχνική δουλειά ο Μαρκουλάκης. Πείθει πως δεν βλέπει, ισορροπεί μοναδικά ανάμεσα στις κωμικές και τις δραματικές πτυχές του ρόλου του και διαθέτει αμεσότητα και αλήθεια. Κάνει λοιπόν...double score με την δεξιοτεχνική σκηνοθετική δουλειά του και την άψογη ερμηνεία του.

Ο χαρισματικός Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος συνταράσσει στον Σάρκυ τον, τον μικρότερο αδελφό- «εγγύηση αποτυχίας», που απολυμένος από δεκάδες δουλειές και μόνιμα οργισμένος, προσπαθεί να ξαναπιάσει από κάπου το νήμα της ζωής του.Από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, ξέρει να μας «κλέβει» πάντα με τη δεινότητά του. Εδώ, έρχονται στιγμές που...κόβει την ανάσα με τον τρόπο που «γίνεται» ο ήρωας και «περνά» την ...κόλαση που «περνά» εκείνος μέσα από δεκάδες ανατροπές. Ο τρόμος του γίνεται τρόμος μας. Θριαμβεύει αληθινά ο Παπασπηλιόπουλος.

Ο Νίκος Ψαρράς στον αδύναμο και επιπόλαιο Ιβάν του, που δεν έχει πάει σπίτι του δυο μέρες, ζώντας με το φόβο της γυναίκας του, παρασυρμένος μόνιμα απ' τη θαλπωρή του ποτού και των φίλων του, καταφέρνει κατά τη γνώμη μου μια από τις πιο σημαντικές ερμηνείες του. Αξιοζήλευτος!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ είναι ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος στον ρόλο του Νίκυ που ζει με ψευδαισθήσεις μεγαλείου, και με όνειρο να φτιάξει μια αυτοκρατορία από την εμπορία τυροκομικών, τώρα που κανένας γονιός δεν τον εμπιστεύεται για μπέιμπι σίτινγκ. Αμεσότατος και ακριβής!

ΓΙΑ τον κύριο Λόκχαρτ που αποτελεί καταλύτη κι είναι ένας μυστηριώδης, γοητευτικός άγνωστος, κομψός και φαινομενικά ευγενικός τύπος, μ' ένα σχέδιο που πρέπει να πετύχει αυτή τη συγκεκριμένη νύχτα, της παραμονής των Χριστουγέννων δεν μπορώ να «προδώσω» περισσότερα. Μπορώ όμως να υπογραμμίσω πως τον «ντύνεται»με συναρπαστικό μέτρο και ακρίβεια ο μοναδικός Αιμίλιος Χειλάκης. Ο άξιος πρωταγωνιστής «κρύβει»την αληθινή ταυτότητα του ήρωα και όταν πια έρχεται η ώρα να δώσει το πραγματικό του στίγμα, «παγώνει» το αίμα του θεατή με την ευθυβολία του.

ΤΡΕΞΤΕ στο Αθηνών και στο «Φάρο» του. Οι πέντε πρωταγωνιστές του επιτυγχάνουν έναν «άθλο» που δύσκολο μπορεί να απολαύσει κανείς στην θεατρική Αθήνα. Σπεύσατε!

from PRESS-GR Η δύναμη στην ενημέρωση http://ift.tt/2z8e180
via IFTTT