Του Ανδρέα Λοβέρδου*
«Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», Μ.Γκάντι. «Τα κτήνη είναι του Θεού, η κτηνωδία είναι των ανθρώπων», Β.Ουγκώ.
Λένε ότι ένα από τα ισχυρότερα μέσα πειθούς είναι η επίκληση στην αυθεντία. Επειδή μπροστά στο δίλημμα ποια από τις δύο αυτές φράσεις αποτυπώνει τις θέσεις μου για το ζήτημα των αδέσποτων ζώων σε απόλυτο βαθμό, μου ήταν δύσκολο να επιλέξω, αποφάσισα να τις παραθέσω και τις δύο. Όχι όμως ως μέσο πειθούς, αλλά ως εμβληματικές και ουσιαστικές. Γιατί μου είναι αδιανόητο να δεχθώ ότι τίθεται σε συζήτηση ή διαπραγμάτευση η ανάγκη άμεσης και συνάμα ορθής αντιμετώπισης του συγκεκριμένου προβλήματος. Και ασφαλώς μου είναι αδιανόητο έστω να υποπτευθώ ότι χρειάζεται να πειστεί κάποιος γι΄αυτό.
Αυτό που χρειάζεται, και είναι ευθύνη όλων μας, πολιτών και κράτους, είναι η δράση. Οι πολίτες μάλιστα έχουν διπλό ρόλο σε αυτή την υπόθεση γιατί κάποιοι από αυτούς είναι θύτες, και μιλώ για όσους εγκαταλείπουν ή βασανίζουν ένα ζώο, και οι υπόλοιποι είναι εκείνοι που οφείλουν να αποδείξουν ότι δεν είμαστε όλοι κτήνη σαν τους θύτες. Το κράτος από την πλευρά του αναλαμβάνει, ή θα έπρεπε να αναλαμβάνει, τον ρόλο του συντονιστή και καθοδηγητή.
Η αντιμετώπιση του ζητήματος έχει δύο διαστάσεις. Τη θεωρητική που επιβάλλει ευρεία και ενδελεχή ενημέρωση και την πρακτική που απαιτεί λήψη άμεσων μέτρων. Σε αυτή την προσπάθεια ο εθελοντισμός των πολιτών και κυρίως των κτηνιάτρων και η ουσιαστική συμβολή των δήμων με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες (π.χ. καταφύγια περίθαλψης) ανάλογα με τις κατά τόπους ανάγκες είναι επιβεβλημένες. Σε ό,τι αφορά την ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης είμαι απόλυτος: ο νόμος δεν πρέπει να αφήνει κανένα περιθώριο κακοποίησης ζώου. Η αυστηρή νομοθεσία αναγκάζει τους ασυνείδητους να συμμορφωθούν στο αυτονόητο. Και ασφαλώς χρειάζεται η εξασφάλιση μεγαλύτερων κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό προκειμένου να ενισχυθούν οι αρμόδιες δομές.
Σε κάθε περίπτωση λύσεις υπάρχουν και μπορούν να ενεργοποιηθούν. Αυτό που για μένα είναι μείζον είναι η προσωπική ευθύνη. Γιατί μόνο όταν κατακτήσουμε ως κοινωνία τον απόλυτο σεβασμό των ζώων θα δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι είμαστε μια πολιτισμένη κοινωνία.
«Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», Μ.Γκάντι. «Τα κτήνη είναι του Θεού, η κτηνωδία είναι των ανθρώπων», Β.Ουγκώ.
Λένε ότι ένα από τα ισχυρότερα μέσα πειθούς είναι η επίκληση στην αυθεντία. Επειδή μπροστά στο δίλημμα ποια από τις δύο αυτές φράσεις αποτυπώνει τις θέσεις μου για το ζήτημα των αδέσποτων ζώων σε απόλυτο βαθμό, μου ήταν δύσκολο να επιλέξω, αποφάσισα να τις παραθέσω και τις δύο. Όχι όμως ως μέσο πειθούς, αλλά ως εμβληματικές και ουσιαστικές. Γιατί μου είναι αδιανόητο να δεχθώ ότι τίθεται σε συζήτηση ή διαπραγμάτευση η ανάγκη άμεσης και συνάμα ορθής αντιμετώπισης του συγκεκριμένου προβλήματος. Και ασφαλώς μου είναι αδιανόητο έστω να υποπτευθώ ότι χρειάζεται να πειστεί κάποιος γι΄αυτό.
Αυτό που χρειάζεται, και είναι ευθύνη όλων μας, πολιτών και κράτους, είναι η δράση. Οι πολίτες μάλιστα έχουν διπλό ρόλο σε αυτή την υπόθεση γιατί κάποιοι από αυτούς είναι θύτες, και μιλώ για όσους εγκαταλείπουν ή βασανίζουν ένα ζώο, και οι υπόλοιποι είναι εκείνοι που οφείλουν να αποδείξουν ότι δεν είμαστε όλοι κτήνη σαν τους θύτες. Το κράτος από την πλευρά του αναλαμβάνει, ή θα έπρεπε να αναλαμβάνει, τον ρόλο του συντονιστή και καθοδηγητή.
Η αντιμετώπιση του ζητήματος έχει δύο διαστάσεις. Τη θεωρητική που επιβάλλει ευρεία και ενδελεχή ενημέρωση και την πρακτική που απαιτεί λήψη άμεσων μέτρων. Σε αυτή την προσπάθεια ο εθελοντισμός των πολιτών και κυρίως των κτηνιάτρων και η ουσιαστική συμβολή των δήμων με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες (π.χ. καταφύγια περίθαλψης) ανάλογα με τις κατά τόπους ανάγκες είναι επιβεβλημένες. Σε ό,τι αφορά την ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης είμαι απόλυτος: ο νόμος δεν πρέπει να αφήνει κανένα περιθώριο κακοποίησης ζώου. Η αυστηρή νομοθεσία αναγκάζει τους ασυνείδητους να συμμορφωθούν στο αυτονόητο. Και ασφαλώς χρειάζεται η εξασφάλιση μεγαλύτερων κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό προκειμένου να ενισχυθούν οι αρμόδιες δομές.
Σε κάθε περίπτωση λύσεις υπάρχουν και μπορούν να ενεργοποιηθούν. Αυτό που για μένα είναι μείζον είναι η προσωπική ευθύνη. Γιατί μόνο όταν κατακτήσουμε ως κοινωνία τον απόλυτο σεβασμό των ζώων θα δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι είμαστε μια πολιτισμένη κοινωνία.
*Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι πρώην Υπουργός και υποψήφιος βουλευτής με το Κίνημα Αλλαγής στον Βόρειο Τομέα της Β' Αθηνών
Πηγή: "Η Εφημερίδα των Σκύλων"
from Press-Gr https://ift.tt/2XnxrmU
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου