Πόσο πιθανό είναι να γίνουν δεύτερες εκλογές μέσα στον Αύγουστο, όπως προειδοποίησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην περίπτωση που η ΝΔ δεν λάβει «ισχυρή εντολή» στις 7 Ιουλίου; Η δήλωση αυτή προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις την ώρα πάντως που όλα τα δημοσκοπικά δεδομένα δείχνουν, μια εβδομάδα πριν από την ώρα μηδέν, ότι ο νέος δικομματισμός όχι απλώς συσπειρώνεται αλλά τείνει να εκτιναχθεί και σε επίπεδα πλησίον του 70%. Εάν αυτό επιβεβαιωθεί και στις κάλπες της επόμενης Κυριακής, η αυτοδυναμία θα είναι κάτι παραπάνω από άνετη.
Το μόνο ασφαλές στοιχείο που υπάρχει πάντως αυτή τη στιγμή είναι ότι στις επικείμενες εκλογές θα πάρουν μέρος είκοσι κόμματα έναντι σαράντα των ευρωεκλογών. Αν ληφθούν υπόψη τα αποτελέσματα της 26ης Μαΐου, αυτά που φαίνεται ότι μένουν «εκτός Βουλής» (με εξαίρεση του ΜΕΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη) αθροίζουν ποσοστό που δεν ξεπερνάει το 6,5%. Στις ευρωεκλογές το αντίστοιχο άθροισμα (υπολογιζομένου πάλι χωριστά του ΜΕΡΑ25) ήταν 18%. Αυτή η παράμετρος είναι πολύ σημαντική για το θέμα της αυτοδυναμίας και κατ' επέκταση για το ενδεχόμενο να στηθούν εκ νέου, σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη, κάλπες την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου.
Με 6,5% τα «μικρά κόμματα», το όριο για αυτοδυναμία 151 εδρών σταθεροποιείται στο 37,6%. Αυτό μάλιστα είναι, σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα, ανεξάρτητο από τη διαφορά με το δεύτερο κόμμα αλλά και από το πόσα κόμματα θα μετέχουν στην επόμενη Βουλή. Από αυτά επηρεάζεται μόνο το εύρος της αυτοδυναμίας. Περισσότερο σημαντικό για την επίτευξη της αυτοδυναμίας είναι το μέγεθος της αποχής από την οποία εξαρτώνται οι συσχετισμοί των ποσοστών. Δεδομένου επίσης ότι στη χώρα μας διεξάγονται εθνικές εκλογές μήνα Ιούλιο για πρώτη φορά από το 1875, η συμμετοχή του εκλογικού σώματος παραμένει ο μεγάλος άγνωστος όσο και εάν οι έρευνες δεν παραπέμπουν σε κάποια έκπληξη. Ωστόσο η αγωνία στα κομματικά επιτελεία είναι έντονη για διαφορετικούς λόγους. Στην μεν ΝΔ φοβούνται ότι η επανάπαυση της νίκης μπορεί να βοηθήσει στην αποχή, στο δε ΣΥΡΙΖΑ ευελπιστούν ότι η αύξηση της συμμετοχής θα τους βοηθήσει να ανεβάσουν το ποσοστό τους προσελκύοντας τους μέχρι τώρα δυσαρεστημένους και θυμωμένους ψηφοφόρους τους.
Το δεύτερο «μυστικό» για τη ΝΔ είναι ότι εάν καταφέρει να αφήσει εκτός Βουλής τουλάχιστον ένα από τα μικρότερα κόμματα (και κατά την προτίμησή της την Χρυσή Αυγή ή την Ελληνική Λύση), τότε ο πήχης της αυτοδυναμίας χαμηλώνει στο 36,5%, όταν στις ευρωεκλογές το ποσοστό που έλαβε ήταν 33,12%.
Με τον δικομματισμό να φαίνεται πάντως ότι παίρνει πάλι την ανηφόρα, τα δημοσκοπικά επιτελεία δεν αποκλείουν πλέον το ενδεχόμενο -εν όψει και της τελευταίας εβδομάδας- να πιάσει η ΝΔ ή και να ξεπεράσει το 40% ενώ -ακόμη και εάν η διαφορά διευρυνθεί- θεωρείται πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει το 23,75% των ευρωεκλογών και να υπερβεί το 25-26%. Αυτό μπορεί να είναι μια μεγάλη εκλογική ήττα, ως συνέχεια της προηγούμενης, αλλά εκτιμάται ότι πολιτικά θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ -κόντρα στις έως τώρα προβλέψεις- να «σταθεί» ως ο δεύτερος ισχυρός πυλώνας του κομματικού συστήματος. Αυτό θα εξαρτηθεί και από τις επιδόσεις του ΚΙΝΑΛ ενώ δεν πρέπει να υποτιμάται ότι ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τη δυνατότητα και τα περιθώρια να οργανωθεί ως μεγάλο κόμμα κάτι που δεν πρόλαβε να κάνει λόγω της ταχείας και απότομης ανόδου του στην κυβερνητική εξουσία. Κι αν για τον ΣΥΡΙΖΑ η επιστροφή στον σκληρό δικομματισμό αποτελεί σανίδα σωτηρίας, για το Κίνημα Αλλαγής η διατήρηση στα επίπεδα των 7-7,5 μονάδων των ευρωεκλογών φαντάζει πλέον ως εκλογικό άθλο που δύσκολα όμως θα το γλιτώσει από μια μετεκλογική κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας.
Τούτων δοθέντων, το ερώτημα είναι πώς θα οδηγηθούμε σε απανωτές κάλπες εάν η ΝΔ δεν καταφέρει τελικώς να κατακτήσει την αυτοδυναμία. Με βάση το Σύνταγμα πάντως αυτό δεν προβλέπεται άμεσα. Εφόσον το ΚΙΝΑΛ δηλώσει, όπως είπε ήδη η κ. Γεννηματά, ότι θα δώσει ψήφο ανοχής, η διαδικασία των διερευνητικών εντολών σύμφωνα με το άρθρο 37 δεν είναι εύκολο να αποβεί άκαρπη. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει στην περίπτωση που υπάρξει όχι ανοχή αλλά και συμμετοχή στην κυβέρνηση. Ακόμη και εάν οι εντολές όμως δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα συγκαλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς με στόχο τον σχηματισμό κυβέρνησης. Εφόσον πάντως ο κ. Μητσοτάκης λάβει την εντολή έστω και για τη συγκρότηση κυβέρνησης μειοψηφίας, θα πρέπει ο ίδιος στη συνέχεια να παραιτηθεί για να ενεργοποιηθεί εκ νέου το άρθρο 37 του Συντάγματος, οδηγώντας το πιθανότερο όμως σε έναν καινούργιο κύκλο πολιτικής περιπέτειας και αβεβαιότητας...
Ανδρέας Καψαμπέλης
Με 6,5% τα «μικρά κόμματα», το όριο για αυτοδυναμία 151 εδρών σταθεροποιείται στο 37,6%. Αυτό μάλιστα είναι, σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα, ανεξάρτητο από τη διαφορά με το δεύτερο κόμμα αλλά και από το πόσα κόμματα θα μετέχουν στην επόμενη Βουλή. Από αυτά επηρεάζεται μόνο το εύρος της αυτοδυναμίας. Περισσότερο σημαντικό για την επίτευξη της αυτοδυναμίας είναι το μέγεθος της αποχής από την οποία εξαρτώνται οι συσχετισμοί των ποσοστών. Δεδομένου επίσης ότι στη χώρα μας διεξάγονται εθνικές εκλογές μήνα Ιούλιο για πρώτη φορά από το 1875, η συμμετοχή του εκλογικού σώματος παραμένει ο μεγάλος άγνωστος όσο και εάν οι έρευνες δεν παραπέμπουν σε κάποια έκπληξη. Ωστόσο η αγωνία στα κομματικά επιτελεία είναι έντονη για διαφορετικούς λόγους. Στην μεν ΝΔ φοβούνται ότι η επανάπαυση της νίκης μπορεί να βοηθήσει στην αποχή, στο δε ΣΥΡΙΖΑ ευελπιστούν ότι η αύξηση της συμμετοχής θα τους βοηθήσει να ανεβάσουν το ποσοστό τους προσελκύοντας τους μέχρι τώρα δυσαρεστημένους και θυμωμένους ψηφοφόρους τους.
Το δεύτερο «μυστικό» για τη ΝΔ είναι ότι εάν καταφέρει να αφήσει εκτός Βουλής τουλάχιστον ένα από τα μικρότερα κόμματα (και κατά την προτίμησή της την Χρυσή Αυγή ή την Ελληνική Λύση), τότε ο πήχης της αυτοδυναμίας χαμηλώνει στο 36,5%, όταν στις ευρωεκλογές το ποσοστό που έλαβε ήταν 33,12%.
Με τον δικομματισμό να φαίνεται πάντως ότι παίρνει πάλι την ανηφόρα, τα δημοσκοπικά επιτελεία δεν αποκλείουν πλέον το ενδεχόμενο -εν όψει και της τελευταίας εβδομάδας- να πιάσει η ΝΔ ή και να ξεπεράσει το 40% ενώ -ακόμη και εάν η διαφορά διευρυνθεί- θεωρείται πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει το 23,75% των ευρωεκλογών και να υπερβεί το 25-26%. Αυτό μπορεί να είναι μια μεγάλη εκλογική ήττα, ως συνέχεια της προηγούμενης, αλλά εκτιμάται ότι πολιτικά θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ -κόντρα στις έως τώρα προβλέψεις- να «σταθεί» ως ο δεύτερος ισχυρός πυλώνας του κομματικού συστήματος. Αυτό θα εξαρτηθεί και από τις επιδόσεις του ΚΙΝΑΛ ενώ δεν πρέπει να υποτιμάται ότι ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τη δυνατότητα και τα περιθώρια να οργανωθεί ως μεγάλο κόμμα κάτι που δεν πρόλαβε να κάνει λόγω της ταχείας και απότομης ανόδου του στην κυβερνητική εξουσία. Κι αν για τον ΣΥΡΙΖΑ η επιστροφή στον σκληρό δικομματισμό αποτελεί σανίδα σωτηρίας, για το Κίνημα Αλλαγής η διατήρηση στα επίπεδα των 7-7,5 μονάδων των ευρωεκλογών φαντάζει πλέον ως εκλογικό άθλο που δύσκολα όμως θα το γλιτώσει από μια μετεκλογική κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας.
Τούτων δοθέντων, το ερώτημα είναι πώς θα οδηγηθούμε σε απανωτές κάλπες εάν η ΝΔ δεν καταφέρει τελικώς να κατακτήσει την αυτοδυναμία. Με βάση το Σύνταγμα πάντως αυτό δεν προβλέπεται άμεσα. Εφόσον το ΚΙΝΑΛ δηλώσει, όπως είπε ήδη η κ. Γεννηματά, ότι θα δώσει ψήφο ανοχής, η διαδικασία των διερευνητικών εντολών σύμφωνα με το άρθρο 37 δεν είναι εύκολο να αποβεί άκαρπη. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει στην περίπτωση που υπάρξει όχι ανοχή αλλά και συμμετοχή στην κυβέρνηση. Ακόμη και εάν οι εντολές όμως δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα συγκαλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς με στόχο τον σχηματισμό κυβέρνησης. Εφόσον πάντως ο κ. Μητσοτάκης λάβει την εντολή έστω και για τη συγκρότηση κυβέρνησης μειοψηφίας, θα πρέπει ο ίδιος στη συνέχεια να παραιτηθεί για να ενεργοποιηθεί εκ νέου το άρθρο 37 του Συντάγματος, οδηγώντας το πιθανότερο όμως σε έναν καινούργιο κύκλο πολιτικής περιπέτειας και αβεβαιότητας...
Ανδρέας Καψαμπέλης
from Press-Gr https://ift.tt/2XhVjbb
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου